The outback meets the tropics

We rijden van Top Springs verder over de Buchanan, met af en toe een overstekende koe en een verrassingskuil. Volgende stop is Daly Waters, een gehucht met de oudste pub van de Northern Territory. Het is een hele geinige plek met een erg gezellige pub annex alles... Veel jonge mensen, backpackers, voor en achter de bar. We brengen de rest van de middag bij het zwembad door en zoeken 's avonds nog even het terras op. 
 
Dan gaat de weg verder via de Carpentaria Road naar King Ash Bay. We gaan nog even tanken en terwijl ik wat boodschappen sta op te ruimen in de camper, roept Jan "Ireen, snel, crocs!" Ik kom overeind, stoot mijn kop, ren naar buiten, waar Jan mij op de schoenen van een man wijst. Hahahaha. De carpentaria road blijkt een 380 km lange eenbaans asfaltweg. Je moet dus uitwijken voor een tegenligger en zeker als het een road train is, die gaan voor niets en niemand opzij. Opletten dus. De weg is verder vrij saai, op een overstekend reptiel na. En twee kleine wervelwindjes, een soort mini tornado's die zomaar ontstaan op de weg. We rijden er doorheen en de auto rammelt. In Australie worden ze ook wel Willy Willy genoemd, de Aboriginalnaam voor deze windhozen. Na honderden kilometers met niks, staat daar ineens het Heartbreak hotel. We stoppen voor de lunch. De man vertelt dat de meeste klanten Aboriginals zijn uit de omgeving (geen idee waar die wonen want we zien niks) en mijnwerkers. Er zijn verderop in de bush kennelijk koper-, zink- en diamantmijnen. Hij zit zo ver vanalles vandaan, als hij zelf boodschappen wil doen moet hij 600 km rijden. Onvoorstelbaar. We overnachten in King Ash Bay, een sportvissersclub aan het water. Bij het inchecken wordt ons uitgebreid, en totaal onbegrijpelijk, uitleg gegeven over de getijden, voor als we gaan vissen... En er is een strandje, maar "please do not swim!"(crocs) en er is een clubhuis waar we wat kunnen eten/drinken. Maar, is het advies, neem dan wel een zaklantaarn mee want, "this time of year the snakes come out". Ok, tuurlijk....zal ik vandaag lekker in de camper blijven? We gaan naar het strand waar Jan tikkertje speelt met 3 hele mooie grote (kraan?)vogels. En 's avonds drinken we een drankje in de bar en lopen we met het licht van de zaklantaarn terug.

Ok, nog eentje dan.... we kunnen het niet laten. We gaan nog een keer een vette track rijden. De Nathan River road deze keer. Een ca. 550 km lange 4wd track waar onderweg geen  fuel of roadhouse is te bekennen. Bij Borroloola nog even tanken en daar gaan we. De borden aan het begin van de track waarschuwen ons weer, ja die kennen we nu wel. Er is onderweg niks, je moet fully self reliant zijn, extra fuel, water en food bij je hebben, een goede 4wd auto hebben en goede driving techniques toepassen. Het is een fantastische weg, de mooiste 4wd track die we tot nu toe hebben gehad. Jan ploetert uren door kuilen, rots, zand, bochten en dat allemaal in een steeds wisselend landschap. We bezoeken de Lost City, een plek met bijzondere rotsformaties, waar we ineens tussen honderden vlinders lopen. En, we verwachten het door de droogte niet mee te maken, daar rijden we ineens door een rivercrossing. Wat een prachtige plek. We rijden steeds verder dit lege land in, komen niemand tegen. En ja hoor, alweer een rivercrossing. We blijven staan in het water en kijken om ons heen, en daar op nog geen 2 meter van de auto zwemt een krokodil! We rijden de hele dag over hobbels en door kuilen en komen uiteindelijk door 6 rivercrossings. Jan is helemaal blij en zijn 4 wielen ook! Als de zon dreigt onder te gaan stoppen we op een mooie plek, net van de weg af, achter een rots. We zitten onderin Arnhem land. We zetten ons kamp op, inclusief een echt kampvuur van zelf gesprokkeld hout. De rest van de avond genieten we van de plek, het vuur, de sterrenhemel en het geluid van de krekels. Wat een dag! En wat een route. Met stip op 1!

We worden wakker door een soort schaterlachende vogel als de zon opkomt. We ontbijten en nemen afscheid van dit mooie plekje. On the road again. 2 uur later arriveren we in the land of the NeverNever, bij Bitter Springs in Mataranka national park. Daar, ineens tropisch regenwoud, ligt een prachtige bron waar je kunt zwemmen. Glashelder water in een tropisch decor. We nemen ons ochtendbad daar in het langzaam stromende water van 32 graden en kijken onze ogen uit. Een paar kilometer verder nemen we ook nog even een duik in Mataranka thermal pool, waar duizenden schreeuwende vleerhonden in de tropische bomen hangen. Wij zijn een soort van euforisch over wat we hier allemaal meemaken. Wat bijzonder, ik heb nog nooit zoiets moois meegemaakt! We rijden verder naar Katherine, where the outback meets the tropics. Dat hebben we al gemerkt!