Mazzeltje

Wakker worden op de parkeerplaats van een grote supermarkt is best apart. Het heeft wat avontuurlijks dat me aanspreekt. En makkelijk ook als je nog wat verse spullen bij het ontbijt wilt. Het heeft de hele nacht geregend maar om 08.30 uur wordt het droog. We vertrekken richting het kleine stukje kust van Slovenië. 

We raken door schade en schande steeds meer thuis in de wondere wereld van de camperaars. We leren dat we de camper niet met de kant waar de koelkast zit in de zon moeten zetten. De koelkast kapt er dan gewoon mee. En dat we altijd het afsluitdopje in de wasbak moeten doen, zeker als we de vuilwatertank geleegd hebben, want anders komt er een stank uit waar je niet blij van wordt. Simpel, maar je moet het ff weten. Gelukkig weet Google overal raad mee.

Aan de kust is er niet veel keuze in campings. We staan vrijdags, hele dag regen voorspeld, voor 1 nacht op camping Belvedere, hoog boven Izola. We zien de zee vanuit de camper maar het is geen strandweer. 's Avonds gaan we met de taxi naar Izola. De taxichauffeur vraagt of we later op de avond weer terug willen. Hij geeft ons zijn kaartje en zegt dat we later mogen betalen. Wat een vertrouwen! Izola is een heel leuk plaatsje met een haven, restaurantjes en gezelligheid. Het zou net zo goed een plaatsje in Italie kunnen zijn, het enige verschil is dat er geen scooters rijden. De electrische step is hier wel populair. Maakt een stuk minder lawaai. 

We eten heerlijk, direct aan de haven en bekijken de flanerende mensen. Als we de ober vragen naar een typisch Sloveens dessert trekt hij een moeilijk gezicht. Hij zegt: er is niet zoiets als typisch Sloveens. De Slovenen hebben geen eigen cultuur en geen eigen taal. Ze hebben wat woorden uit andere landen bij elkaar geraapt. Ze zijn wel aardig hoor maar ze sporen niet (vrij vertaald). Hij is zelf Kroaat en hij biedt ons een door zijn tante gemaakt stuk taart aan. Typisch Kroatisch, staat niet op de menukaart. En de taart is fantastisch lekker, een soort romige citroenkwarktaart. We hoeven er niet voor te betalen. 

De volgende dag gaan we op zoek naar een plekkie dichter bij het water. Over de paar campings die er zijn, lezen we vernietigende reviews. De eerste twee zijn vol dus we gaan naar diegene die de ergste reviews had. Het vriendelijke meisje bij de receptie zegt dat we de eerste Nederlanders dit jaar zijn.... En er is plek. We hebben geluk want het is niet op de camping zelf waar voornamelijk seizoensplaatsen zijn en niet op het beton wat in feite een parkeerplaats langs de doorgaande weg is. Maar we mogen op het gras onder een grote boom staan. Er wordt een verlengsnoer met stekkerblok in elkaar geknutseld die in Nederland niet door de keuring zou komen, zodat we stroom kunnen halen uit de kast die een heel eind verderop staat. We staan op de beste plek die we deze vakantie hebben gehad, direct aan het strand! En we kunnen langs de zee in 15 minuten naar het pittoreske Piran lopen.We mogen zo lang blijven als we willen en de weersverwachting voorspelt voor de komende dagen 0% kans op regen met 30 graden. Mazzeltje. We strijken neer en zien wel wanneer we weer opbreken. Voor nu.... zon, zee en strand!