Surabaya Surabaya

Na onze bergtrip gaan we eerst even bij Imigrasie langs voor de volgende processtap en dan keren we terug naar ons hotel in Lovina. We worden enthousiast verwelkomd door de meiden van het hotel. "Welcome home!" Als verrassing hebben ze onze 'eigen' kamer voor ons vastgehouden. Je weet wel, die met die badkamer...

Maar toch, there is something about this place. Ik voel me hier een beetje thuis. In dat rare zwembad met die nep rotswand, met zeer twijfelachtig zwembadwater en natuurlijk die hilarische ziekenhuisbedden, beleef ik de heerlijkste 'zen'momenten van de vakantie. En ik zing inmiddels mee met de mantra die 5 uur per dag uit de luidsprekers klinkt: "om kantana tali maja sofa", althans dat heb ik ervan gemaakt. 

We beleven heerlijke relaxte dagen. Jan krijgt privé kookles en is de hele middag onder de pannen. Ik vermaak me met meditatie en zenzwemmen met als afsluiter een 2 uur durende massage. Niet dat ik zo lang heb geboekt, maar ze kan er geen genoeg van krijgen. 's Avonds eten we de heerlijke soto ajam, gado gado, rendang en sambal die Jan heeft gemaakt en transformeert een van de meiden zich tot een prachtige Balinese danseres. Als ze Jan vraagt om mee te dansen kan hij natuurlijk niet weigeren. 

Dan is het tijd om te gaan. We halen onze extended visa op en rijden met Tony naar Denpasar waar we een vlucht naar Java hebben geboekt. We weten niet goed wat we van Java moeten verwachten want we hebben hele wisselende verhalen gehoord. Maar geïnspireerd door Anneke Gronloh gaan wij naar Surabaya!

De vlucht van Denpasar naar Surabaya zou een uur duren, maar we landen een kwartier eerder. Taxichauffeur Rizal staat ons op te wachten en rijdt ons naar het centrum van Surabaya. Als Jan vertelt dat hij een liedje kent over Surabaya begint Rizal te zingen. Een Indonesisch lied over Surabaya dat ik persoonlijk mooier vind dan die van Anneke. 

Ik heb als verrassing voor Jan twee overnachtingen geboekt in het Majapahit hotel. Een fantastisch supermooi hotel uit de koloniale tijd. Het hotel is opgericht in 1910 als Hotel Oranje en is nog helemaal in de koloniale stijl gebleven. Het stikt van de 'art deco' details en je hebt het gevoel dat je weer terug bent in die tijd. Maar het hotel is vooral beroemd door zijn geschiedenis. Hier heeft o.a in september 1945 het 'vlagincident' plaatsgevonden. Een groep Nationalistische jongeren overviel het hotel, kreeg de Nederlandse vlag te pakken en scheurde het blauwe gedeelte eraf. Zo is de Indonesische rood-witte vlag ontstaan.

Wij checken in en krijgen een gratis upgrade naar een Heritage Suite. Een fantastische kamer en suite, helemaal in stijl met mahoniehouten meubels, een luxe badkamer met marmeren vloer en gouden kranen, en het heerlijkste bed met de zachtste donzen kussens. We nemen nog een drankje in de tropische tuin en verplaatsen ons zonder moeite in die tijd van toen. "Zo moet dat dus zijn geweest." De start van een duik in de geschiedenis.