Ivanhoeeeeeeeee

Na onze woestijnralley doen we het wat kalmer aan. Als Jan de campingbaas in Halls Creek vraagt hoe laat we weg moeten zijn, antwoordt hij: "Kimberley time", met andere woorden, "kijk maar ff". We maken uitgebreid gebruik van het heerlijk koele zwembad dat we helemaal voor onszelf hebben. Dan ontdekken we dat we in een andere tijdzone zitten, in Western Australia is het anderhalf uur vroeger. We hebben er zomaar anderhalf uur vakantie bij! We rijden de Kimberley in. Een rit door een schitterend landschap. Ruig, rotsen, bergen en dunbevolkt. En kenmerkend voor deze streek is de baobab boom met zijn dikke stam. We stoppen onderweg bij Doon Doon roadhouse om hun alom geprezen hamburgers te proberen en rijden door naar Wyndham, een slaperig plaatsje aan de noordkant van Kimberley. We checken in bij een caravanpark waar het mooi en rustig is. Schaduwplekken en een zwembad zijn nu de dingen waar we op letten want het is inmiddels 38 graden. De airconditioning in de camper doet het niet, en we slapen slecht in deze hitte. Als ik 's morgens de camper uit stap word ik aangekeken door twee walibi's en twee reigers.  We verkennen de omgeving, stoppen bij een lokale bakker waar Jan een crocodile pie eet en bezoeken een begraafplaatsje van de Afghaanse cameleers die hier ooit met hun kamelen voor het transport zorgden. De stenen staan in de richting van Mekka. Jan probeert er een richting Apeldoorn te zetten..... We besluiten om een camping verderop te zoeken, die op de weg ligt naar Kununnura, een stadje waar we de airco misschien kunnen laten maken. Maar als we bij die camping komen is hij leeg. We kunnen er wel blijven maar het is er zo heet! De campingmevrouw legt uit dat dit de 'silly season' is, in deze periode bouwt de temperatuur op. Kamperen is hier niet te doen. Dan rijden we maar door naar de stad. We nemen de Parry Creek road naar Kununnura. Dit is een bijzonder mooie weg met een paar leuke uitdagingen voor de auto, en voor Jan, met als klapstuk de Ivanhoe crossing. Een weg die over een soort dam loopt waar het water hard overheen stroomt. Er staan waarschuwingsborden voor zowel het rijden door dit water als voor zoutwaterkrokodillen die hier leven. Auto's staan stil en er rijdt niemand overheen. Voor ik het weet, is Jan al begonnen met rijden. Niet even de situatie opnemen, niet even goed lezen, nee hoor hoppa erdoorheen. Ik probeer in mijn zenuwen nog wat te filmen maar film meer het dashboard dan de weg. Als we aan de overkant zijn stappen we hard lachend uit (adrenaline) en we genieten van de schoonheid van de omgeving. Nu beginnen de andere (4wd) auto's er ook overheen te rijden. Watjes.... Wat ik wel heel bijzonder vind is dat de inheemse mensen gewoon in het water staan en zitten te vissen. Hebben zij afspraken gemaakt met die krokodillen? In Kununnura checken we in bij een camping in het centrum van het stadje. En alsof het zo moet zijn, ligt deze tegenover de Toyota garage. Morgen, maandagochtend, staan we bij ze op de stoep . De temperatuur is hier trouwens beter te doen. We gaan uit eten. Inmiddels zijn we het al gewend, maar dat werkt hier net even anders. Een restaurant is bij voorkeur fel verlicht en de tv staat aan. Er is een duidelijke scheiding tussen bar en keuken. Bij de bar bestel je je drankjes en bij de eetcounter je eten en bij beide reken je direct af (geen bediening aan tafel). 
De barramundi is goed en de wijn is lekker. We wandelen weer terug naar het caravanpark en bedenken wat ons volgende reisdoel wordt.  We hebben nog precies twee weken in Australië tegoed. In ieder geval wil ik een krokodil zien! (P.S. er zijn meer foto's dan dat er getoond worden bij een reisverhaal. Dus als je alles wilt zien moet je naar 'foto's' gaan.)