Zandhappen en sterren kijken

We vertrekken uit Alice Springs met extra voorraden diesel, water en voedsel. En een spuitbus waarmee je banden kunt repareren voor het geval dat we twee keer een lekke band krijgen. Na 150 km stoppen we bij de laatste roadhouse en tanken nog een keer vol. Vanaf nu staan we er alleen voor. De woestijn is heel weids maar het is geen zandvlakte. Het is begroeid met grassen, struiken en hier en daar bomen. Het zand is rood-oranje. De weg is dan weer zand, dan weer gravel. Hij is redelijk goed en dat komt doordat er op dit moment een gaspijpleiding wordt aangelegd èn goud is gevonden. Voor het werkverkeer en met name voor de enorme roadtrains (heeeele lange vrachtwagens) rijdt er eens in de zoveel tijd een grader overheen om hem te egaliseren. Het blijft hobbelig maar we kunnen gemiddeld 60 km per uur rijden. Het is 36 graden en we rijden uren door dit verlaten landschap. We zien duizenden en duizenden termietenheuvels in het land. Soms zo keurig bij elkaar dat het net een militaire oorlogsbegraafplaats lijkt. En sommige zijn hoger dan twee meter! We rijden lang door in verband met de hitte en stoppen tegen 18:00 uur bij een waterbore langs de weg. Wel een beetje spannend om zomaar hier te gaan kamperen! We zetten ons kamp op en zitten even later met een lekker drankje naar een spectaculaire zonsondergang te kijken. Het is zo bijzonder om hier te zitten in die doodse stilte en kilometers om je heen te kunnen kijken. Ik maak in de schemering een dansje op de weg en moet aan autoloze zondag denken.... Als het donker is barst de sterrenhemel zowat uit z'n voegen. Zoveel sterren heb ik nog nooit gezien! En midden in het pikdonker horen we het geluid van een voertuig, hij komt langzaam dichterbij....... het is een lege bus! Doet me denken aan een horrorfilm.... Creepy.... 

Lekker eten, lezen, kletsen en vroeg naar bed. Ik slaap wat waakzamer dan anders maar deze ervaring is heel bijzonder. We worden wakker als de zon opkomt.  Ontbijten bij zonsopgang en vervolgens on the road again. We zijn nu uit de buurt van de pijpleiding en de goudmijn en komen geen sterveling meer tegen. De temperatuur loopt op naar 39 graden. Waar moeten we lunchen? Nergens schaduw en in de zon zitten is geen optie. Dan maar snel even in de hete camper een broodje eten en weer verder. Ik heb bewondering voor Jan die nu twee dagen zoveel uren aan het zwoegen is over de weg, want het rijden is zeer intensief. Je kunt geen kuil missen. We tanken onderweg uit eigen voorraad en rijden weer verder door het prachtige steeds veranderende landschap terwijl we luidkeels allerlei Nederlandstalige liedjes zingen. Niemand hoort ons toch... Onder die enkele boom die hier en daar staat zitten vaak dieren, zoals een kangaroo- of buffelgezinnetje, maar als we stoppen voor een foto gaan ze er vandoor. We rijden vanuit de Northern Territory nu Western Australia (WA) binnen. Een andere staat. Op borden staat aangegeven dat we alle fruit, groente, zaden, honing wat we bij ons hebben in een grote bak moeten gooien en niet mee mogen nemen in WA op straffe van 5000 dollar! Het eerste plaatsje dat we tegenkomen is Halls Creek. Hier pakken we een campground. Het is superwarm en we zijn moe. Alles zit onder het rode stof, zelfs de waterkoker! In twee dagen 1050 km offroad rijden is best veel, maar het was weer fantastisch! We nemen een plons in het zwembad en we gaan de volgende kilometers plannen in het ruige gebied van de Kimberley.