Gezegend

En het gaat verder...
Ik dacht dat ik nu niet meer zoveel te vertellen zou hebben, maar ook hier beleven we toch weer bijzondere dingen. Eerst even nog wat informatie over Koh Mak: Het kleine eiland, met een oppervlakte van 16 m2 is de thuisbasis van ongeveer 800 inwoners. Koh Mak heeft een tempel, een basisschool, drie vissersgehuchten, een markt en een gezondheidscentrum. Op Koh Mak zijn een paar duizend hotelbedden, verspreid over het hele eiland. Er mogen niet meer accommodaties bijgebouwd worden, waardoor het eiland een kleinschalig karakter houdt. Er is geen nachtleven op Koh Mak, maar er zijn wel voldoende leuke tentjes om iets te eten of te drinken. Je kunt wel in de zomer last hebben van zandvliegen. Als je er allergisch voor bent dan ben je de klos, kennelijk zijn wij dat niet!

Ons resort(je) ligt aan de hoofdstraat of de 'walking street' van Koh Mak. Toen ik dat las nadat ik had geboekt, vreesde ik even voor iets vergelijkbaars met het vorige eiland Koh Chang. Maar toen we in die hoofdstraat kwamen moesten we er wel om lachen. Het bestaat namelijk uit ca. 8 pandjes (houten bouwsels, hutjes) die allemaal multifunctioneel worden ingezet voor minimaal twee (maar meestal meer) van de volgende functies: mini supermarkt, benzinestation, massagesalon, restaurant, cafe, souvenirwinkel, wasserij, reisbureau. Een echt benzinestation is er niet, je koopt de gasoline gewoon in een (cola) fles per liter. De elektriciteit voor het hele eiland wordt geregeld door het Koh  Mak powerstation, waar een aantal generatoren staan te loeien op vrachtwagens. 

Er is 1 tempelcomplex en daar namen we vandaag een kijkje. Het is een beetje vergane glorie, achterstallig onderhoud, behalve dan aan de goudkleurige boeddhabeelden. Een monnik kwam naar ons toe om te vertellen dat we welkom waren, dat we rond mochten kijken en dat we het vooral 'slowly' moesten doen. Hij bood aan om een foto te maken en omdat we het idee hadden dat hij dat graag wilde, namen we het aanbod aan. Vervolgens nam hij ons mee naar binnen (altijd schoenen uit) waar we voor een aantal boeddha- en monnikbeelden op onze knieën moesten gaan zitten en hem nadoen met gevouwen handen drie keer buigen naar de beelden. Daarna kregen we ieder drie wierookstokjes die we mochten aansteken en daarna weer op de knieën en drie keer buigen en hem nazeggen. Toen moesten we voor hem komen zitten en moest Jan mij een goudkleurige ring van touw omdoen (een monnik mag zelf geen vrouwen aanraken) en wilde hij Jan een gouden touwarmband om doen, maar probleempje... het armbandje paste niet. Nu moest hij improviseren, dus stelde hij voor dat Jan mij het armbandje ook maar om deed. En om alsnog zijn 'zegen' te kunnen geven, moest ik een uiteinde van een stuk stof van zijn gewaad vasthouden die hij ook vasthield en mompelde en zuchtte hij het een en ander. En dat was dat. We hebben hem bedankt, een donatie voor de tempel gegeven en toen we weggingen kregen we ook nog een flesje water mee. Wat er nu precies was gebeurd weten we niet. Jan kreeg het idee dat we zojuist getrouwd waren en ik had het idee dat het nogal lastig was om ons te zegenen maar ik weet niet waarom. Misschien iets met ons karma?

Verder kwamen we nog langs een soort kampje waar mensen leven in armzalige hutjes en waar ook een woonwagen (Pipostijl) stond. En allemaal even aardig lachen en zwaaien naar ons. De meeste gebouwtjes zijn hier trouwens gemaakt van hout, maar dan niet als planken maar als boomstammen en takken. De daken zijn meestal van golfplaat of riet. 

En dan nog wat financiële info voor de geïnteresseerden:

Een massage van een uur kost 5 euro; een Thais hoofdgerecht (bijv. Pad Thai) kost 2,25; een grote Chang bier (60 cl. met twee glazen) kost gemiddeld 2 euro; een Mango sticky rice (zoet gerecht zo groot als 2 a 3 Hollandse nagerechten) kost 1,25; een scooter huren voor een dag kost 6 euro. 

Alleen de hotelkamers zijn op zowel Koh Mak als Koh Kut duurder dan op het vasteland, maar daar krijg je dan wel het bounty eilandgevoel bij, dus dat is het zeker waard!